Jeddah

15 juli 2013: we zijn weer op weg naar Jeddah. Onze partner is zo vriendelijk geweest business class voor ons te boeken en dat is wel zeer aangenaam als je 's nachts vliegt. We slapen een uur of 5 en komen daardoor niet al te brak aan. Als we uit het vliegtuig stappen denken we eerst dat de vreselijk hitte en vochtigheid met de na-draaiende vliegtuigmotor te maken heeft, maar dat blijkt niet het geval. Het is hier heet en klam en valt het om 7 uur 's ochtends eigenlijk nog mee; om 15 uur is het pas echt erg. En dan is het ook nog eens ramadan. Dat betekent dus niet eten en eigenlijk ook niet drinken van zonsopgang tot 's avonds een uur of 7 uur wanneer de oproep voor het gebed klinkt. In ieder geval niet in het openbaar. Maar je mag wel ontbijt bestellen op je kamer. De Saudi's drinken in het openbaar niet, maar wij mogen dat weer wel en krijgen water en thee aangeboden en zelfs koekjes die ze, schat ik,  in hun la hebben liggen.

Het vervoer is hier 'rather business class'. Zo weten we inmiddels dat het geluid van de Maserati het mooiste is, maar dat de Bentley lekkerder rijdt en dat een witte Porsche het handigste is, aangezien die minder heet wordt in de zon. Kennelijk doet onze partner goede zaken. Architectuur is dan ook een bijproduct, maar daar hebben ze wel grote plannen mee. Dorte wil niet op de foto met Maserati, want de kleur past niet bij haar hoofddoek; dat missen we dus nu...

Een paar uur na aankomst hebben we onze plannen gepresenteerd voor SARED, het vastgoed bedrijf van Saudi Airlines. Tijdens de voorafgaande Skype-sessies was men nogal kritisch over het geheel, in het bijzonder over het atrium en de ronde hoeken. Toch lijkt nu ineens alles op zijn plaats te vallen en is men overtuigd van de stedenbouwkundige oplossing en de ronde hoeken. Dat zelfde geldt ook voor het atrium en de gebouwvorm, waarbij de reductie van de koelenergie met bijna 75% goed valt. Men maakt zich eigenlijk nog vooral zorgen over de presentatie voor de CEO van Saudi Airlines. Hoe kunnen we die in kwartier overtuigen? Dat schijnt de maximale spanningsboog van de vips te zijn.

De volgend dag spreken we dan ook vooral over de CEO-presentatie die we spoedig moeten gaan houden. Liefst over een maand! (slik). Tijdens de bespreking komt nog iets meer achtergrondinformatie bovendrijven over hun wensen met betrekking tot de gevel. Doelend op de gevels gebruiken ze voorzichtig de term 'pigeon holes' en kijken of we daar niet boos van worden. Ze leggen uit dat Volvo's heel goed zijn, veilig en bedrijfszeker, maar dat verkoopt hier niet. Hier houdt men meer van Alfa Romeo of Maserati. Dorte bekent meteen maar dat ze een Volvo heeft, maar we voelen dat we iets te Noord-Europees denken en daar moet dus aan gewerkt worden; iets minder Volvo en wat meer Maserati.

We zijn nu terug op het kantoor van Al Kayan en verwerken de opmerkingen. Terwijl we hard aan het werk zijn snellen onze partners plotseling weg, gaan hun voeten wassen en vlak daarna klinken de gebeden en dat is gewoon een heel erg mooi moment.