Met zonder jas naar Moskou (deel 1)

Ik kan altijd enorm twijfelen als ik op reis ga. Hoe zorg ik ervoor dat ik niets te veel bij heb. In geval van twijfel liever iets te koud dan met een jas over je arm. Vroeger riep ik naar mijn moeder "mag ik met zonder jas naar school" en daar moest ik dan aan denken.

Dus zonder jas maar met gemengde gevoelens naar Moskou. Met gemengde gevoelens want sinds we uitgenodigd zijn voor een schoolcompetitie in Moskou, is de wereld wel behoorlijk veranderd. We stellen onszelf gerust met de overtuiging dat onderwijs het beste middel tegen onrecht is en we zijn hier gevraagd om onze onderwijs expertise.

Ik ken Moskou niet en Rusland alleen van boeken. Per toeval lees ik de autobiografie van Maxim Gorki sinds een paar weken. Een geschiedenis die zich het best laat beschrijven als een aaneenschakeling van vuil, kou, dronkenschap, dood en ruzie over de erfenis. Wat een land vol drama. Alsof er nooit een andere toestand dan een toestand van overleven bestaat. En van overleven wordt je niet subtieler. Dan weegt alleen het eigen belang en dat geldt voor Rusland als land dan ook denk ik. Vandaar hun houding ten opzichte van het westen.

Verder ken ik Moskou van een kinder geschiedenis boek uit mijn jeugd, geschreven en getekend door Bert Worm en Pieter Aafjes. Met daarin de voor mij onvergetelijke zin over Napoleon die in Moskou aan komt; "koud in Moskou aangeland vliegt de hele stad in brand" en het boek eindigt met de voor die tijd, jaren zestig, vrije oproep; "Beste kinderen bid toch braafjes, voor Pieter Worm en Bertus Aafjes".

We vliegen met Aeroflot. De stewardessen variëren van gracieus, Natalya, tot weggelopen uit een James Bond film, Svetlana. Als er nood aan de man is, lijkt me Svetlana de beste, dat moet dan zeer gedisciplineerd verlopen. Wee je gebeente als je niet doet wat ze zegt. Als Svetlana de rij in kijkt, dan levert iedereen direct zijn dienblaadje in. спасибо, spaseeba, dankjewel. 

In het vliegtuig probeer ik mijn zeventig woorden Russisch die ik ooit machtig was op te halen. Net voldoende om de taxi te kunnen bedienen met links, rechts, stoppen en hoeveel kost het. Geleerd toen we de Ambassade in Kiev aan het ontwerpen en bouwen waren. Er was geen boekje met cassette, u weet wel, beschikbaar met Oekraïens. Toen was er al een spannend maar subtiel onderscheidt tussen Russisch en Oekraïens. Onze lokale architect van destijds, Vadym, had een slimme openingszin waarbij hij niet hoefde te laten merken of hij liever Russisch of Oekraïens sprak, maar de beantwoorder wel. Dan wist onze Vadym in welke taal hij verder moest.

De laatste tijd is de Ambassade in Kiev meer op TV dan de bedoeling is, maar op zo'n moment als nu is het van groot belang een vooruitgeschoven post te hebben. Voor de rest kreeg ik destijds geen hoogte van de activiteiten maar het voelt wel vertrouwd als je op de ambassade kwam.

We worden opgehaald door de organisator van de competitie. Ik ben altijd een beetje jaloers als je uit het vliegtuig komt en er staan mensen klaar met een bord met een naam erop. Nu zijn wij aan de beurt. Ik hoop dat er PRO op staat, of welkom in Moskou.

Lees het vervolg op:
Lada sightseeing en de Strelka Bar
Presentatie in Moskou