Opening islamitische basisschool Okba Ibnoe Nafi, Breda

Jaren terug liepen wij als architecten door een school die net opgeleverd was. De docenten waren aan het inrichten en ze wisten niet dat wij de school ontworpen hadden. Dat is een moment waarop je een eerlijk oordeel kunt horen. Ze waren zo ontzettend vrolijk dat wij incognito vroegen of ze een feestje hadden. ‘Nee, we hebben een nieuw gebouw!’  Zo'n moment vergeet je niet snel; een mooi compliment.

 

Dat gevoel kreeg ik ook bij de opening van de islamitische basisschool Okba Ibnoe Nafi in Breda. Wat een stralende ontvangst! Ik heb volgens mij nog nooit zoveel vrolijke en trotse gezichten gezien. Ze zijn duidelijk ontzettend blij met hun nieuwe school en ook heel erg trots. Dat begon al bij binnenkomst. We werden bijzonder hartelijk welkom geheten door de ouders en vrijwilligers van de school. Op foto’s zie je de stralende gezichten.

 

Ook Miriam Haagh, wethouder Zorg, Onderwijs en Dienstverlening, was trots op de school. Geheel uit haar hoofd en vol lof hield ze haar openingsspeech. Ze benadrukte waarom een school als deze belangrijk is voor Breda en bijdraagt aan de Bredase samenleving. In haar portefeuille zit ook de transformatie van het onderwijs. Knap als je daar als wethouder zo inhoudelijk over op de hoogte bent. Dat kan alleen maar als je ook echt betrokken bent bij je stad. Complimenten dus van ons.


Na de openingsspeeches kregen we in groepjes les van leerlingen. Ze legden uit dat wetenschappers en uitvindingen uit de Islamitische beschaving in Andalusië nog steeds invloed op ons hebben. Met verve en een tikkeltje nervositeit vertelden de leerlingen dat de schoollokalen rond thema’s gegroepeerd zijn. Het was onderhoudend. Dat is nog eens wat anders dan ballonnen en een confettikanon.


Maar dan het gebouw. Voordat het bestaande schoolgebouw werd opgeknapt was het een zorgvuldig ontworpen jaren 80 school. Een gebouwde staalkaart voor MBI steen herakliet en marmoleum. Niet moeders mooiste maar in zijn soort niet slecht. Met echt zeer beperkte middelen hebben we de school om kunnen bouwen tot een helder en licht gebouw. En als je dan probeert alles een beetje op te knappen dan blijft het eindresultaat mager. De legendarische journalist Henk Hofland noemde dat ooit de eerlijke verdeling van de ontevredenheid; wel eerlijk maar iedereen ontevreden.

 

Daarom hebben we op twee  plekken flink uitgepakt. De entree is voorzien van een stevig gebaar en de gebedsruimte is op Mekka gericht. Dat vroeg een om kleine aanbouw om de juiste richting te kunnen realiseren. De rest is zeer terughoudend opgeknapt, vooral geschilderd en voorzien van eenvoudige systeemplafonds en fris marmoleum. Maar omdat je eerst door een zeer bijzondere ingang komt valt de eenvoud van de school niet op. Je bent immers al getrakteerd op iets bijzonders. En dit alles in combinatie met het helder houden van de kwaliteiten van het oorspronkelijke gebouw, zoals overmaat, de patio en de introductie van de groene loper. Daardoor kan dit gebouw zo maar weer 20 jaar mee en weet ik zeker dat het met liefde en toewijding gebruikt en onderhouden gaat worden. 
Wij zijn dan ook net zo trots als bestuurders, docenten en vrijwilligers door wie we verwelkomd werden.

Lees meer over het ontwerp op de projectpagina

 

Ernstjan Cornelis