De naoorlogse wijk Orden ligt ten zuidwesten van het centrum van Apeldoorn. De wijk wordt gekarakteriseerd door een open verkavelingstructuur, bestaande uit repeterende strokenbouw van vier verdiepingen hoge flats en rijen laagbouw. Het grote tekort aan ouderenwoningen in de sterk vergrijzende wijk leidde na een voorstudie tot de opdracht voor vervangende nieuwbouw van vier bouwstroken in de vorm van seniorenwoningen.
Het resultaat laat zich beschrijven als een mutatie van de oorspronkelijke open verkavelingstructuur. De aandacht is vooral uitgegaan naar de onbebouwde tussenruimte die in de oorspronkelijke situatie slechts fungeerde als restruimte. Door beide middelste nieuwbouwstroken een holle vorm te geven is een centrale buitenruimte ontstaan: een besloten hof die is ingericht als een watertuin met klimplanten. Tussen de bolle zijden van de middenstroken en de rechte buitenstroken zijn atria gemaakt die de vier nieuwbouwblokken paarsgewijs ontsluiten. Deze atria zorgen voor een beschut woonklimaat dat het beste aansluit op de wensen van de oudere bewoners.
De seniorenwoningen zijn driekamerwoningen met een zodanige opzet dat kamers gemakkelijk kunnen worden samengetrokken. De rechte blokken hebben aan de buitenzijde naar voren springende balkons; de woningen in de gekromde blokken zijn voorzien van ‘french windows’. Dit onderscheid tussen ‘harde’ buitenzijde en ‘zachte’ binnenzijde keert ook terug in de materialisering van de gebouwen.
Prijzen en nominaties
- Architectuurprijs Gemeente Apeldoorn 1997
- Prijs Novem, architectonische integratie zonneboilers 1996
Laan van Orden in de Media
- 'Van Roodbruin naar zilvergrijs', Het Houtblad, 10 (1998) 5, p 36-39
- Zoet, M., 'Een mooi dak boven het hoofd', NWR Woningraad Magazine, nr 16/17 (1997), p 12-15
