Lada sightseeing en de Strelka Bar (deel 2)

De chauffeur heeft een Strelka bord terwijl ik op PRO gehoopt had, maar het is wel heel comfortabel. Hij spreekt geen woord Engels, maar hij weet gelukkig wel waar we naar toe moeten. Moskou is verrukkelijk met dit weer. Op het dak van Strelka, het architectuurinstituut dat deze competitie organiseert, zit de Strelka Bar. Daar kun je heerlijk eten met uitzicht over de rivier en zicht op een prachtige Jugendstil-achtige brug. Licht windje erbij en om 10 uur nog heerlijk warm. We worden fan van Moskou.

's Ochtends spreken we onze ontwerpen door met onze lokale partner. Ze stellen de juiste vragen en ze hebben de juiste ervaring. Zij zullen belangrijk zijn voor ons om te kunnen winnen en als we winnen zijn ze nog belangrijker om het tot een goed eind te kunnen brengen. Ze spreken vloeiend Engels. Ze vragen zich af of in Moskou wel voldoende zonlicht is voor zonnepanelen. Internet geeft snel uitkomst, 200 uur per jaar meer. De muren zijn hier wel een beetje dikker, 600 mm is het minimum en er moeten wat trappen bij. Want al is de Sovjetunie bijna 25 jaar dood, ze hebben nog geen tijd gehad om de Sovjetregels aan te passen.

We worden naar het kantoor van de opdrachtgever gebracht. Daar vallen we van onze stoel van verbazing. Ze hebben zeer vooruitstrevende ideeën voor hun onderwijs en daar willen ze het beste gebouw voor. Het is een persoonlijk project van de opdrachtgever, die met zijn door projectontwikkeling verdiende geld een school wil starten. Een privéschool waarbij alle inkomsten van de school terug gaan naar de school. Met naaste kennis vergaren ook heel veel ruimte voor ‘skills’.
Het hoofd van de school die gebouwd gaat worden is ook de bouwpastoor en hij heeft echt de laatste kennis van onderwijs. Hij vertelt tijdens de lunch over zijn leerlingen en hoe hij ze wil voorbereiden op de toekomst. Hij wil ze leren vragen stellen en leren dat er niet altijd antwoorden zijn en dat je moet durven aarzelen. Aarzelen is geen teken van zwakte voor hem, maar een teken dat je nog aan het leren en onderzoeken bent. Hij legt ook uit wat mensen hier nog moeten leren. In 1990 kwamen er restaurants in Moskou, alleen hadden de Russen nog nooit een keus kunnen maken. Ze moesten leren een restaurant te kiezen en nu moeten ouders een school leren kiezen.

Na het college over modern onderwijs en de lunch gaan we naar de locatie. Aan wat nu nog de rand van Moskou is. Het is een groot stuk grasland dat verwilderd is. Hoe kun je daar doorheen komen? Uit het niets komen echter 2 Four wheel drive Lada's te voorschijn. We rijden dwars door het terrein, stuiterend, wiegend maar we komen er goed doorheen. Dit is wel het meest bijzondere locatiebezoek dat ik meegemaakt heb!

's Avonds huren we twee fietsen bij het hotel en fietsen langs het Kremlin en over het Rode Plein op weg naar de villa van Melnikov. Niet gemakkelijk te vinden maar achter een schutting staat hij dan toch en hebben wij een kleine architecten pelgrimstocht volbracht stuiterend over kasseien van Moskou. Tot besluit eten we op een hippe veranda waar de bomen door het dak groeien.

Lees wat hieraan vooraf ging op
Met zonder jas naar Moskou

En hoe het verder gaat op
Presentatie in Moskou