Restauratie en hergebruik van dit indrukwekkende monument, gelegen tussen twee zeventiende-eeuwse bolwerken aan de Singelgracht, vroegen om een aangepast nieuwbouwplan voor woningen op het ervoor gelegen exercitieterrein van driehonderd bij negentig meter. Niet alleen de uitgesproken symmetrie van het kazernegebouw, maar evenzeer de belangrijke schuin wegschietende zichtlijn richting Linnaeusstraat en de rechte Singelgracht zijn belangrijke uitgangspunten van het stedenbouwkundige plan van atelier PRO.

Naast de torens vertoont het plan drie verschillende bouwvormen: een boog, een carré en een blok. Twee van de torens staan los, de andere ontspringen aan laagbouw. Niet de twee torens die de open gehouden centrale as flankeren zijn het hoogst, maar juist de torens aan de gedeeltelijk bebouwde zijas. De verschillen in de plattegronden en de zeer uiteenlopende (Amsterdamse) inspiratiebronnen van de buitenlandse architecten zorgen voor de nodige variatie in de gevels van de torens, die door overeenkomsten in maatvoering en materiaalgebruik echter een compositorische eenheid vormen door de regie van Hans van Beek.

‍